Onze buurman
Onze buurman is niet meer. Overleden, niet aan een vreselijk virus, maar door ouderdom. Overleden dus aan het leven. Een vol en mooi leven à la campagne.Toch een moment om extra bij stil te staan.
MEER INFO
Lekker thuis in Seguret
Wij blijven dit jaar lekker thuis in Seguret voor de feestdagen. Omdat Sinterklaas La Douce links laat liggen, kunnen wij al eind november helemaal losgaan met de kerstversieringen. Boven Seguret brandt de kerstster al volop zodat iedereen ons weet te vinden.
MEER INFO
Cosinus
Enkele weken geleden dachten wij even teruggegooid te zijn in de tijd. Stond er ineens een man met paard te werken in de wijngaarden tegenover ons!
MEER INFO
Pensioen
Jullie hebben het vast gehoord: Macron heeft de stoute schoenen aangetrokken. Hij wil dat de Fransen pas op hun 64e met pensioen gaan. Stelletje watjes, hoor ik jullie denken. Maar geloof me, het land pikt dit niet.
MEER INFO
Comme il faut
Emigreren is soms (in)spannend, maar meestal gewoon leuk. Een van de leukste dingen is wel de gewoontes van je nieuwe land leren kennen. Zeker de eerste jaren stonden wij vooraan bij elk goedbedoeld dorpsfeestje. Natuurlijk bij de pétanque wedstrijd, bij het wijnfeest en bij het jazzconcert -uiteraard mét wijnproeverij. Dat deden wij met alle soorten van genoegen. Maar soms....
MEER INFO
Meer van deze tijd
Ik moest onlangs wat onderzoeken laten doen in het ziekenhuis. Daarvoor was een PCR test vereist. Nu waren de ‘laboratoires’ aan het staken (ja, het zal weer eens niet) en moest de apotheker de test afnemen om vervolgens het resultaat te faxen naar het ziekenhuis. Jawel, faxen. Zonder blikken en blozen. Wie werkt er nu nog met faxen?
MEER INFO
From Seguret With Love
Over een paar dagen is het zover: la Saint Valentin. Ik heb een zwak voor die dag. Lang geleden, 40 jaren om precies te zijn, was deze dag de start van onze relatie. Jos had erg zijn best gedaan en bóssen tulpen gekocht. Als student waren rozen natuurlijk iets te hoog gegrepen. Maar aan iedere tulp hing een briefje met lieve woorden. Dan smelt je, toch? Ik in ieder geval wel en heb daar nooit spijt van gehad.
MEER INFO
à la votre!
Elke ochtend halen we knapperig verse baguettes bij het dorpsbakkertje. Van die lekkere, nog een beetje warm. Die geuren! Het is eigenlijk gewoon een kwestie van je neus volgen. Onderweg hebben we dan al gezwaaid naar opa. Althans, zo noemen we hem. Een oude man, die elke ochtend door de (klein)kinderen op een bankje in de zon wordt gezet. Later op de dag zien we hem genieten van een glaasje rode wijn. Zo is het mooi oud worden. Daar tekenen we voor.
MEER INFO
Jij daar, met dat haar!
Afgelopen week was het Aswoensdag. Einde van de carnaval. Opgegroeid in het zuiden van Nederland betekende Aswoensdag dat je met je hele lagere schoolklas een askruisje ging halen in de kerk. Daarna was het de sport zó om dat kruisje heen te wassen dat het zo lang mogelijk bleef zitten.
MEER INFO
Mister Sixpack
Het hoort bij vakantie in Zuid Frankrijk. Zoals lavendel, rosé en olijfolie dat ook doen. Het zingen van de cigale. Eigenlijk is het geen zingen, maar meer een drummen. De mannelijke cigales hebben twee bekkens, membranen in hun buikholte. Door het samentrekken van een spier kan hij die membranen laten trillen, tot 900 keer per minuut. Kijk, dat zijn nou eens buikspieroefeningen. Een regelrechte Steven Cigale.
MEER INFO
Ojee, craquelé!
De eerste week van maart, 18 graden, strak zonnetje. Het is in mijn bol geslagen: de lenteschoonmaak. Normaal druk ik dit soort oprispingen snel weer de kop in, maar dit fenomeen betekent dat het seizoen gaat beginnen. Dat stemt vrolijk!
MEER INFO
La Vie en Rose
Mag ik je voorstellen aan Pierre. Laten we hem Meffre als achternaam geven. Pierre Meffre dus, dat is zo’n beetje de John Smith van Seguret. Vroeger was hij wijnboer, maar hij geniet nu al geruime tijd van zijn pensioen. Pierre slijt zijn dagen op het terras van het café des sports. Nippend aan een pastis of een rood wijntje. Bij ons – à la campagne- struikel je over de Pierre’s.
MEER INFO
Ik Vertrek!
Hoe zijn jullie nou hier beland? Altijd zo´n lekkere binnenkomer. Op ons terras, achter een wijntje, zitten de gasten klaar voor een heerlijk ‘ik vertrek’ verhaal.
Laatst zag ik in een krant een stroomschema met als kop ‘moet ik meedoen aan Ik Vertrek?’ Ik kreeg tegelijkertijd een brede grijns én buikpijn. Toentertijd, volop bezig met de voorbereidingen van onze grote stap, keken wij niet meer naar dit soort programma’s. We zagen de bui(en) al hangen. Nu durven we het weer aan. Lees en lach even mee. Wel eerlijk antwoord geven.
MEER INFO
