extra genieten!
Merde, net voor de finishlijn van dit seizoen ben ik toch gepakt. Door het COVID virus dan wel te verstaan. Sta ik ineens weer ‘als toen’ met handschoentjes en mondmasker schoon te maken. De gasten keken me argwanend aan en hielden afstand. Laat die baguette voor het ontbijt maar zitten. Dat soort werk. Ik werd terug geslingerd naar 2020.
We kwamen toen op 1 maart terug uit Nieuw Zeeland- mijn cadeau voor de 60e verjaardag van Jos- en werden al verrast door de mondmaskertjes en paniekerig gedoe op de tussenstop in Dubai. Tijdens onze vakantie was ons niets opgevallen. En dan te bedenken dat een week later Nieuw Zeeland op slot ging. Hadden we daar nog een jaartje of zo moeten bivakkeren. Ook geen straf overigens.
Maar ja, terug in Seguret werd de ernst van de zaak al snel duidelijk. We stonden in een mum van tijd in het gareel van Parijs. Mondmaskertjes op, afstand houden, een avondklok van 18.00 tot 06.00 u en een vrije draaicirkel van maar liefst 1 km van huis. Zelfs als je met je hond ging lopen, moest je de vragenlijst van de speciale COVID app invullen. Voor noodzakelijke en medische boodschappen mocht je naar de dichtstbijzijnde supermarkt of arts. Nadat je de app had ingevuld uiteraard. Her en der stond de gendarmerie bij een rotonde die apps uit te lezen. Even was er zelfs bedacht dat wijn niet tot de noodzakelijke boodschappen behoorden. Gelukkig waren ze van die gedachte na enkele dagen genezen. Het idee alleen al!
Uiteraard kwam de Franse overheid snel met protocollen. Daar zijn ze hier goed in. Ze hadden zich uitgeleefd. Een heel boekwerk kon gedownload worden over hoe de kamers schoon te maken. Ik werd geacht, nadat het boeltje een uurtje of twee had gelucht, gewapend met chloor en ontsmettingsgel de kamer te betreden. Alleen, want die kruisbesmetting, daar zit niemand op te wachten. En werkend in éénrichtingsverkeer. Zodat ik de boel niet weer zou besmetten. Nou zijn die kamers zo’n 30 m2, dus ik weet echt wel waar ik al geweest ben. Ik was burgerlijk gehoorzaam en volgde gedwee de regels.
Met name de restaurants hadden het zwaar. Hier werd het kaf al snel van het koren gescheiden. Niet zozeer dat er restaurants omvielen, maar wat een verschil was er te zien tussen de ene en de andere restauranteigenaar. Met verrassende uitkomsten. Een jonge ondernemer hier in het dorp gooide al snel de handdoek in de ring en de armen omhoog. De Franse overheid deed alles fout. Zo kon je toch niet werken? Geen ondersteuning, een hoop gemopper en gejammer. Maar geen enkele creativiteit.
Aan de andere kant zag je juist veel creativiteit. Zo had een goed restaurant hier in Seguret al snel een afhaalservice opgezet. Elke dag een ander menu, in keurige bakjes en prachtig opgemaakt. Toen de vraag te groot werd, sprong de kok in zijn elektrische auto en ging de klanten langs. Dat liep al snel uit de hand, hij moest tot voorbij Orange leveren. Dus bracht deze handige Harry de menuutjes naar de caves die daar hun bijpassende wijnen bij konden verkopen. Die man is sterk in onze achting gestegen. Zo kan je er ook mee omgaan!
Als je dat zo terugleest, lijkt het een slechte film. Toch hebben we er allemaal in gespeeld. Ik weet nog dat ik stiekem genoot van de rust. Jos was blij dat hij niet meer door loslopende Franse mannen gezoend werd. Maar wat keken we uit naar het moment dat we weer ‘normaal’ op een gezellig terras konden lunchen of van een koude rosé konden genieten. Ik weet niet hoe het met jullie is, maar ik had me plechtig voorgenomen om straks-als-het-weer-kon, volop te genieten van al dat fijns. Om niets meer uit te stellen, want voordat je het weet, kon het niet meer.
Nu, drie jaren later, is van al dat bewust genieten niet veel meer over. We nemen het allemaal voor normaal aan. Het ontbijt is weer in buffetvorm, de table d’hotes weer aan één lange tafel. We mopperen dat we bijna geen tafeltjes meer gereserveerd kunnen krijgen voor de gasten en dat het wel erg warm was deze zomer. Wat een verwende krengen zijn wij.
Dat allemaal kwam dus weer naar boven. Door dat mondmaskertje. Vanavond table d’hotes. Ik ga er stiekem extra van genieten. Wakker geschut door dat virusje. Kijken hoe lang ik het nu volhou.
