Vive la France!
Zo dan, het is alweer 14 juli. Onze nationale feestdag en ook zo´n beetje de helft van ons seizoen. Dit jaar gaan we tot 7 november door. Zeggen we nu, want de ervaring leert ons dat we rap overstag gaan en ‘oui’ zeggen tegen elk wijn-, kook of jaarclubje dat in november nog heerlijk hier wil nazomeren. Wij zijn de beroerdsten niet en vieren vrolijk mee.
Traditiegetrouw is vandaag een dag vol feestjes, rommelmarkten, champagne en heel veel eten. Het zal weer eens niet, hoor ik jullie denken. Tussendoor blèren we de Marseillaise mee en voelen we ons zeer strijdlustig. Het land dat de Bastille heeft bestormd, kan veel hebben. Dat is maar goed ook, want het blijft een hitsig volkje. Staken is onze nationale hobby en terwijl de gele hesjes nog smeulen in menig kastje, heeft de laatste golf van stadsgeweld nu al 650 miljoen schade opgeleverd. Ik ben blij dat ik niet meer ’in verzekeringen zit’.
Gelukkig heeft de regering beloofd ‘ons met massale middelen te beschermen’. Ik ben dol op dat dramatische woordgebruik van de Fransen. Maar liefst 130.000 politieagenten zijn ingezet om vandaag te voorkomen dat de vlam weer in de pan slaat. Ook de verkoop van vuurwerk is aan banden gelegd. Daar zijn we sowieso wat bescheidener in dan Nederlanders. Onze eerste jaarwisseling stonden we in een polootje op ons balkon. Klaar voor een overweldigende vuurwerkshow. Om 12.00 ‘s nachts gebeurde er niets. Wij grapten nog dat zelfs de jaarwisseling hier vertraging opliep, maar voelden nattigheid toen het na twee vuurpijlen, oorverdovend stil bleef. Het was gedaan met de pret. We dropen af. Klokten nog wat champagne achterover en zaten wat triestig op de TV naar vuurwerkbeelden te kijken. Elders was er wel feest.
Niet alles in ons nieuwe leven bleek ook meteen leuker te zijn. Zo hebben we onze krachtige leeuw klakkeloos ingeruild voor een simpele haan. Ons nieuwe nationale symbool is geen koning van het dierenrijk, maar een wat lelijk gevalletje dat vooral veel lawaai maakt. De haan komt voort uit de geuzennaam. Het Latijnse woord voor Galliër was gelijk aan dat voor haan: gallus. Dus de Romeinen vonden vooral dat die Franse haantjes hun grote bek moesten houden en zich moesten onderwerpen aan de trotse Romeinse adelaar. Laat het maar aan de Fransen over om daar een ietwat andere draai aan te geven. De haan is het nationale symbool van Frankrijk omdat dit het enige dier is dat trots blijft kraaien als hij met zijn poten in de stront staat. Zelfkennis is het begin van alle wijsheid.
Vandaag dus geen vuurwerk. Hopelijk ook geen bestormingen, anders dan wat verhitte praktijken op de ‘petanque’ baan en aan de lange tafels. Wij zullen ongetwijfeld getrakteerd worden met een mooie show van de Patrouille de France. Het nationale team van stuntvliegers, dat regelmatig over ons dal hun prachtige manoeuvres traint. Tot 14 juli. Wij vermoeden dat daarna het budget op is. Ooit is een van die vliegtuigen in de wijngaarden gestort. Eigen schuld, volgens de lokale oude wijnboertjes, want net dat jaar werd de patrouille aangevoerd door een vrouw en dat kan natuurlijk nooit goed gaan.
Het is nu nog rustig. Wij gaan straks naar het wijnfeest van Vacqueyras en vanavond lekker aan de tapas in Vaison la Romaine. Je kan het slechter treffen. Inmiddels wappert wel al overal de Franse vlag. Onze Tricolore. Met het bekende rood-wit-blauw. Maar dan verticaal en in een andere volgorde. Zoals zoveel hier, net wat anders dan in ons vorige leven, maar toch ook geruststellend vertrouwd. Wij voelen ons hier wonderwel thuis. Vive la France!
