Jullie hebben het vast gehoord: Macron heeft de stoute schoenen aangetrokken. Hij wil dat de Fransen pas op hun 64e met pensioen gaan. Stelletje watjes, hoor ik jullie denken. Maar geloof me, het land pikt dit niet. De gele hesjes zijn zich aan het warmlopen, de stakingen en protesten zullen niet mals zijn.
De Fransen vinden werken gewoon niet leuk. Da’s ook wat. Mijn vader zegt altijd dat er veel vrije tijd in werken gaat zitten en blijkbaar denken de Fransen er net zo over. Geen plezier in het werk, maar des te meer in de vrije tijd. Want ze feesten er lustig op los. Natuurlijk, in de lente en zomer kan iedereen dat. Lekker weer, goed glas wijn, gezellige terrasjes. Maar ook in de andere jaargetijden laten ze zich niet tegenhouden. Zo staat elke oktober in het teken van het Festival des Soupes met La Grande Finale in november. Jawel; een heuse competitie over de beste soep. En niet zo’n kleintje ook. Posters hangen in elk dorp, de recepten worden vervolmaakt, de lepels fijn geslepen. Nadat er in elke salle des fêtes een voorronde is gehouden, mogen de 14 echte kunstenaars het in de finale tegen elkaar opnemen. De winnaar van de ‘soupe coup de coeur’ krijgt naast de eeuwige roem ook een vermelding in een boek waarin alle winnaars trots getoond worden. Met hun recepten ernaast vermeld. Dit gaat niet altijd zonder kleerscheuren. Zo vermoedt onze buurvrouw dat er op grote schaal vals wordt gespeeld want haar ‘soupe de pistou’ was toch echt absoluut de beste van geheel Seguret. Nu doet ze nooit meer mee. Weer een talent voor eeuwig verloren.
In januari barst een ander festijn los. Dan wordt bepaald wie de lekkerste Galette de Rois heeft gemaakt. Dat is een taart die speciaal voor Driekoningen wordt gebakken. Schijnt een traditie te zijn die al in de Romeinse tijd is begonnen. Traditioneel met bladerdeeg, veel amandelen, boter en eieren. Naar hartenlust mag er op gevarieerd worden door toevoegen van chocolade, appeltjes en gekonfijt fruit. Anders zou een competitie nergens op slaan natuurlijk. Zo’n galette de rois is overigens een gevaarlijk taartje. In een Galette wordt een boon verstopt en degene, die die boon is zijn stukje vindt, is de koning(in) van de dag. Vaak is die boon vervangen door een knoeperhard beeldje waar je zo je kies op kapot kan bijten.
Ondertussen maken ze zich in Nyons en Buis de Baronnies op voor hun olijffeesten. De pluk is achter de rug en de eerste olijfolie geperst. Dat moet gevierd worden natuurlijk.
Er begint zich een patroon te ontvouwen. Het moet vooral over lekker eten en drinken gaan. Daar houden de Fransen van. Ze leven niet om te werken, maar werken om te leven. En daar maken ze dan graag een feest van. Misschien kan Macron daar wat mee?
