amazing!
Kennen jullie onze beste vriendje al? Rick Steves is zijn naam. Rick haalt zijn neus op voor blogjes zoals deze. Hij gaat voor het grotere werk. Rick trok er vroeger veel en vaak op uit en schreef al zijn belevenissen op in een schriftje. Slimme jongen als hij is, heeft hij dat later in een gids gebundeld en dat is het begin geweest van een succesvolle uitgeverij en reisorganisatie. Geen enkele Amerikaan gaat naar Europa zonder zijn Rick Steves’ in de hand. Via vele omwegen en na verwoede pogingen zijn wij in die bijbel opgenomen. We hebben alles in de strijd gegooid. Onze beoordelingen op Tripadvisor en onze charmes. Dankzij de ene en ondanks de andere is het ons weer gelukt: ook in de meest recente druk staan wij weer apetrots te pronken.
Rick is dus onze BFF. Niet dat wij hem persoonlijk ooit ontmoet hebben, maar dat mag de pret niet drukken. Door Rick krijgen wij Amerikaanse gasten. Traditiegetrouw hebben wij die hier in bosjes rondlopen in het voor- en naseizoen. Dat is goed, dan kunnen we een beetje droog oefenen, voordat het seizoen echt van start gaat. Je moet er toch altijd weer inkomen. Het leven van een goedwillende chambres d’hotes houder kent zo zijn uitdagingen!
Amerikanen zijn fijne gasten om over de vloer te hebben. Zij vinden alles ‘amazing’ en dat is lekker makkelijk. Hilarisch is het moment waarop ik over Vaison la Romaine ga verhalen. Dit is een van mijn favoriete onderwerpen, want in dat stadje komt ruim 2000 jaren historie op een paar vierkante meter bijeen. Dat is zelfs voor ons, Europeanen, opmerkelijk. Bij Amerikanen zie je het over hun spreekwoordelijke baseball petje vliegen. Ons bloedeigen Seguret, bijna 5 eeuwen in handen van de Paus geweest, door de prins van Oranje voor een prikkie verkocht aan de Graaf van Toulouse. Jullie raden het: het is allemaal amazing.
Alleen onze afstanden vinden ze minder indrukwekkend. Ik heb een keer moeten uitleggen dat het toch echt onmogelijk is om vanaf hier in een dagje even op en neer naar Venetië te gaan. Bij Monaco begon ik al wat ongemakkelijk te wiebelen op mijn stoel. Maar de grens over, Italië in, toen ging bij mij echt het licht uit. Zo niet bij onze Amerikaanse vrienden. Die vinden alles in een straal van honderden kilometers een thuiswedstrijd. De Canadezen slaan helemaal door. Een van onze Canadese gasten beschreef dat ze met een thermoskan en wat sandwiches voor 8 uurtjes enkele reis naar grannie ging. Moet toch wel een verrekt leuk mens zijn, denk ik dan maar.
Gedurende hun verblijf bij ons verklaren de Amerikanen ons al rap tot hun nieuwe BFF’s. Wij worden standaard uitgenodigd om hen te komen bezoeken wanneer we in de buurt zijn. Dat kunnen ze overigens gemakkelijk doen, want er zijn tijden dat ik zelfs de erfgrens niet overkom. Maar toch, als je steeds met ‘dear’ wordt aangesproken, ga je er na een tijdje zowaar in geloven. Om dan vervolgens een blauwtje te lopen omdat ze zonder zelfs gedag te zeggen in de auto gesprongen zijn op weg naar hun nieuwe vrienden voor het leven.
Ach, het is ze vergeven. Het enthousiasme waarmee ze alles opzuigen, werkt aanstekelijk. Je gaat toch met extra trots kijken naar wat voor rijke historie en cultuur we hier hebben. Waar wij naar de tandarts gaan, liepen rijke Romeinse families naar hun thermen. Waar nu danswedstrijden worden gehouden, droegen acteurs bijna 2000 jaar geleden mimespelen op. In hetzelfde Romeinse antieke theater dat er nu nog grotendeels staat. Kom daar maar eens om in de VS !
En dat allemaal door Rick en zijn boekjes dus. We maken ons geen illusie. Zonder die vlijt van Rick zouden de Amerikanen nooit hun oog laten vallen op het pittoreske Seguret. Ze worden verleid door onze activiteiten, die heel bloemrijk door Rick opgetekend zijn. Intiem ook. Onze table d’hotes – het woord zegt het al: voor gasten dus- is een ‘family dinner’. Om nu elke gast aan tafel meteen tot de familie te rekenen? Helaas is onze high wine door Rick omgedoopt in een afternoon high tea. Lastig, zijn wij niet zo van. Wij draaien beter op wijn. Maar hij vindt ons een leuk setje. Sterker nog. Hij noemt ons ‘amazing’. Staan we ineens op hetzelfde niveau als de Romeinen. Nou, wij doen het ervoor!
