Ik Vertrek!
Hoe zijn jullie nou hier beland? Altijd zo´n lekkere binnenkomer. Op ons terras, achter een wijntje, zitten de gasten klaar voor een heerlijk ‘ik vertrek’ verhaal.
Laatst zag ik in een krant een stroomschema met als kop ‘moet ik meedoen aan Ik Vertrek?’ Ik kreeg tegelijkertijd een brede grijns én buikpijn. Toentertijd, volop bezig met de voorbereidingen van onze grote stap, keken wij niet meer naar dit soort programma’s. We zagen de bui(en) al hangen. Nu durven we het weer aan. Lees en lach even mee. Wel eerlijk antwoord geven.
Bent u handig? Vindt uw omgeving dat ook? Of komt u niet verder dan het ophangen van een handdoekhaakje?
Spreekt u een aardig woordje buiten de deur? Zit u al een tijdje op een cursus en gaat dat supergoed? Of bent u meer het type van ‘welnee, zij leren maar Nederlands’.
Bent u goed met vergunningen aanvragen? En heeft u een fijn budget voor de verbouwing? Kunt u een beetje strak plannen? Heeft u ervaring in de horeca of recreatie? Bent u stressbestendig?
Wat vindt u belangrijker: uw eigenwaarde of iets leuks op de TV? Laat u heel misschien een oud hulpbehoevend moedertje achter in Nederland? Dat laatste scoort bonuspunten.
Uiteindelijk eindigde het stroomschema met drie categorieën:
Blijf lekker thuis in Nederland en vraag een kapvergunning aan voor de boom naast uw huis. Voor de handige klusser, ervaren met bouwvergunningen en met een lekker budget. Wilt u per se op TV, denk dan aan MAFS of een lekkere quiz.
U mag best vertrekken, maar zonder cameraploeg, want dit wordt totaal oninteressante TV. Voor de handige klusser, met geld én ervaring in verbouwen én in recreatie én in horeca, die vloeiend de vreemde taal spreekt én schrijft. Zich moeiteloos weet te bewegen in alle lagen van welke bevolking dan ook. Persoonlijk moet ik iemand van deze buitencategorie nog tegenkomen. Ik vrees dat ik me vooral mateloos zou irriteren aan zo’n betweter.
Veruit de grootste groep eindigt in de categorie van de ideale deelnemer voor ‘Ik Vertrek’. Vrolijk oppert de maker van dit stroomschema hen om een surfresort in Niger of een lhbti B&B in Afghanistan te beginnen.
Want de verhalen in ‘Ik Vertrek’ moeten vooral schuren, een beetje pijn doen. Als alles van een leien dakje loopt, is de lol er snel vanaf. Ik begon altijd met veel sympathie voor de betreffende avonturier. Ik herkende dat stemmetje. Je leeft maar één keer, ga je droom achterna. Laat die baan de kolere krijgen en de baas meteen ook. Hoe confronterend zou het zijn geweest, als iedere deelnemer van ‘Ik Vertrek’ grandioos succesvol zou blijken. Dat ongemakkelijke gevoel verdween bij elk lekkend dak, niet verkregen bouwvergunning, niet gehaalde deadline en niet vergaarde financiën. Aan het einde van de uitzending beweren de deelnemers altijd stellig dat ze er geen moment spijt van hebben. Dat deed me dan weer goed. Je gunt iedereen toch het beste.
Mag ik je een geheimpje verklappen? Wij waren bij dit stroomschema ook volledig de mist ingegaan. Ok, we zijn bestand tegen wat stress en Jos sprak al best goed Frans, maar bij de rest kan je vraagtekens zetten. Natuurlijk hebben wij de nodige problemen gehad met bouwvergunningen, weigerde het ziekenfonds ons te accepteren maar kon de belastingdienst juist niet genoeg van ons krijgen. Was Orange ons vergeten aan te sluiten op het internet en had EDF ons afgesloten van elektriciteit. Bleek de riolering net niet goed genoeg te werken. Geloof me, die dingen werken of wel of niet en waren beide zwembaden lek. Bij de eerste heftige regenbui schoof ons talud met vijgenboom en al de straat op. Genoeg momenten voor de kijker om smakelijk te lachen om al dat geblunder. Maar ook wij zouden op het einde stralend gezegd hebben dat wij het zo weer zouden doen. Met dat stroomschema en een lekker lokaal wijntje in de hand. Langzaam beweegt de camera dan naar Seguret in het licht van de ondergaande zon en krijgt iemand op de bank in Nederland daardoor een goed gevoel.
