Onze buurman
Onze buurman is niet meer. Overleden, niet aan een vreselijk virus, maar door ouderdom. Overleden dus aan het leven. Een vol en mooi leven à la campagne.Toch een moment om extra bij stil te staan.
MEER INFO
Lekker thuis in Seguret
Wij blijven dit jaar lekker thuis in Seguret voor de feestdagen. Omdat Sinterklaas La Douce links laat liggen, kunnen wij al eind november helemaal losgaan met de kerstversieringen. Boven Seguret brandt de kerstster al volop zodat iedereen ons weet te vinden.
MEER INFO
Cosinus
Enkele weken geleden dachten wij even teruggegooid te zijn in de tijd. Stond er ineens een man met paard te werken in de wijngaarden tegenover ons!
MEER INFO
Pensioen
Jullie hebben het vast gehoord: Macron heeft de stoute schoenen aangetrokken. Hij wil dat de Fransen pas op hun 64e met pensioen gaan. Stelletje watjes, hoor ik jullie denken. Maar geloof me, het land pikt dit niet.
MEER INFO
Comme il faut
Emigreren is soms (in)spannend, maar meestal gewoon leuk. Een van de leukste dingen is wel de gewoontes van je nieuwe land leren kennen. Zeker de eerste jaren stonden wij vooraan bij elk goedbedoeld dorpsfeestje. Natuurlijk bij de pétanque wedstrijd, bij het wijnfeest en bij het jazzconcert -uiteraard mét wijnproeverij. Dat deden wij met alle soorten van genoegen. Maar soms....
MEER INFO
Meer van deze tijd
Ik moest onlangs wat onderzoeken laten doen in het ziekenhuis. Daarvoor was een PCR test vereist. Nu waren de ‘laboratoires’ aan het staken (ja, het zal weer eens niet) en moest de apotheker de test afnemen om vervolgens het resultaat te faxen naar het ziekenhuis. Jawel, faxen. Zonder blikken en blozen. Wie werkt er nu nog met faxen?
MEER INFO
From Seguret With Love
Over een paar dagen is het zover: la Saint Valentin. Ik heb een zwak voor die dag. Lang geleden, 40 jaren om precies te zijn, was deze dag de start van onze relatie. Jos had erg zijn best gedaan en bóssen tulpen gekocht. Als student waren rozen natuurlijk iets te hoog gegrepen. Maar aan iedere tulp hing een briefje met lieve woorden. Dan smelt je, toch? Ik in ieder geval wel en heb daar nooit spijt van gehad.
MEER INFO
à la votre!
Elke ochtend halen we knapperig verse baguettes bij het dorpsbakkertje. Van die lekkere, nog een beetje warm. Die geuren! Het is eigenlijk gewoon een kwestie van je neus volgen. Onderweg hebben we dan al gezwaaid naar opa. Althans, zo noemen we hem. Een oude man, die elke ochtend door de (klein)kinderen op een bankje in de zon wordt gezet. Later op de dag zien we hem genieten van een glaasje rode wijn. Zo is het mooi oud worden. Daar tekenen we voor.
MEER INFO
Jij daar, met dat haar!
Afgelopen week was het Aswoensdag. Einde van de carnaval. Opgegroeid in het zuiden van Nederland betekende Aswoensdag dat je met je hele lagere schoolklas een askruisje ging halen in de kerk. Daarna was het de sport zó om dat kruisje heen te wassen dat het zo lang mogelijk bleef zitten.
MEER INFO
Mister Sixpack
Het hoort bij vakantie in Zuid Frankrijk. Zoals lavendel, rosé en olijfolie dat ook doen. Het zingen van de cigale. Eigenlijk is het geen zingen, maar meer een drummen. De mannelijke cigales hebben twee bekkens, membranen in hun buikholte. Door het samentrekken van een spier kan hij die membranen laten trillen, tot 900 keer per minuut. Kijk, dat zijn nou eens buikspieroefeningen. Een regelrechte Steven Cigale.
MEER INFO
Ojee, craquelé!
De eerste week van maart, 18 graden, strak zonnetje. Het is in mijn bol geslagen: de lenteschoonmaak. Normaal druk ik dit soort oprispingen snel weer de kop in, maar dit fenomeen betekent dat het seizoen gaat beginnen. Dat stemt vrolijk!
MEER INFO
La Vie en Rose
Mag ik je voorstellen aan Pierre. Laten we hem Meffre als achternaam geven. Pierre Meffre dus, dat is zo’n beetje de John Smith van Seguret. Vroeger was hij wijnboer, maar hij geniet nu al geruime tijd van zijn pensioen. Pierre slijt zijn dagen op het terras van het café des sports. Nippend aan een pastis of een rood wijntje. Bij ons – à la campagne- struikel je over de Pierre’s.
MEER INFO
Ik Vertrek!
Hoe zijn jullie nou hier beland? Altijd zo´n lekkere binnenkomer. Op ons terras, achter een wijntje, zitten de gasten klaar voor een heerlijk ‘ik vertrek’ verhaal.
Laatst zag ik in een krant een stroomschema met als kop ‘moet ik meedoen aan Ik Vertrek?’ Ik kreeg tegelijkertijd een brede grijns én buikpijn. Toentertijd, volop bezig met de voorbereidingen van onze grote stap, keken wij niet meer naar dit soort programma’s. We zagen de bui(en) al hangen. Nu durven we het weer aan. Lees en lach even mee. Wel eerlijk antwoord geven.
MEER INFO
Uit de kunst
Voor sommige klusjes geldt dat het jammer is dat ze achter de rug zijn. Het maken van de nieuwe wijnroute bijvoorbeeld. Of lekkere combinaties samenstellen van tapas met lokale wijntjes voor onze High Wine. In de categorie van leuke klusjes valt zeker ook ons jaarlijkse bezoek aan´ Carrières des Lumières´. Een lichtshow waarin elk jaar een ander thema tot ware kunst wordt verheven. In een groeve, met projecties op de muren en op de vloer. Alsof je in het schilderij zelf loopt.
MEER INFO
Bravoure!!
You appeared in 14 searches`, een berichtje van Linkedin. Vroeger was ik daar regelmatig op te vinden, maar sinds de stap naar La Douce bezoek ik dit forum bijna nooit meer. Hat aantal was ooit veel hoger, maat toch, blijkbaar 14 keer een match. Op basis van mijn CV dan. Je vraagt je toch af welke functies dat zijn. Ik heb immers het roer nogal heftig omgegooid. Nou, verkoop- en marketingfuncties. Hier en daar een functie in HR, maar die zouden toch echt eens hun eigen search algoritmes tegen het licht moeten houden. Als het bij hen in de kern al fout gaat, dat doet het ergste vrezen
MEER INFO
tussen 8 en 80
Ja, het is gebeurd. Voor de eerste keer in mijn leven … een jong ding stond voor mij op. Hij keek me eerst wat aan, inschattend waarschijnlijk of ik het nog even zou redden, maar besloot toen dat dit een hopeloos gevalletje was. Met veel aplomb veerde hij uit zijn stoel en gebaarde mij dat ik me daar kon settelen. Eerst rechtte ik mijn rug, mompelde dat het allemaal prima in orde was en ging toen toch maar door de knieën. Letterlijk en figuurlijk.
MEER INFO
In de beentjes
Ons 14e seizoen is uit de startblokken. Een vliegende start: tot 7 oktober volgeboekt. We waren wel klaar met die winterslaap en hebben er zin in. Hophophop, in de beentjes.
Vast onderdeel van ons bestaan is het regelen van een lekker ontbijtje voor de gasten. Ik vind dat misschien wel het fijnste moment van de dag. Het is nog lekker koel, de zon schijnt prachtig op het dorpje, sommige gasten spartelen al in het zwembad. Met een Franse chanson zacht op de achtergrond, dek ik de tafeltjes. Op m’n gemakje.
MEER INFO
amazing!
Kennen jullie onze beste vriendje al? Rick Steves is zijn naam. Rick haalt zijn neus op voor blogjes zoals deze. Hij gaat voor het grotere werk. Rick trok er vroeger veel en vaak op uit en schreef al zijn belevenissen op in een schriftje. Slimme jongen als hij is, heeft hij dat later in een gids gebundeld en dat is het begin geweest van een succesvolle uitgeverij en reisorganisatie. Geen enkele Amerikaan gaat naar Europa zonder zijn Rick Steves’ in de hand. Via vele omwegen en na verwoede pogingen zijn wij in die bijbel opgenomen. We hebben alles in de strijd gegooid. Onze beoordelingen op Tripadvisor en onze charmes. Dankzij de ene en ondanks de andere is het ons weer gelukt: ook in de meest recente druk staan wij weer apetrots te pronken.
MEER INFO
Behaaglijk Frans
Ah, la douce France, vaak bezongen en geadoreerd. Beelden van kittige Françaises doemen op, die ondanks alle Franse kaas en roombotercroissants weten vast te houden aan maatje weinig- en- minder. Die op de één of andere manier met een klein zwart jurkje de hele wereld weten op te leuken. Van mannen met slaapkamerogen onder hun prachtige donkere haardos. Samen op een terrasje achter een lichtvoetig rosétje. Muziek van Julien of Charles op de achtergrond.
MEER INFO
à la campagne
Je kunt hier een boete krijgen voor het nafluiten van vrouwen of voor het weggooien van peuken op straat. Ter geruststelling, de boete voor de vrouwen is hoger dan voor de peuken. Maar hoe dan? Hoe controleer je dat? Nog zo een: in 2023 krijg je bij de supermarkten enkel nog een papieren kassabonnetje als je daar specifiek om vraagt. Anders krijg je die via sms of per mail. Geen idee hoe ze dat laatste gaan uitvoeren. Ik neem aan dat hordes ambtenaren hier nu op aan het afstuderen zijn.
MEER INFO
Kaaskoppen
Op een van de vele werkbezoeken tijdens de bouw van onze chambres d’hôtes hadden wij een pittoresk restaurantje ontdekt. Aan de voet van de kerk, onder een plataan en met een klein fonteintje. Het zou op een Franse ansichtkaart niet misstaan. Dit restaurantje was een van ‘les Bistros de Pays’. Een sympathieke formule van restaurants die tevens ook dorpscafétje en postkantoor ineen zijn. Vaak op het marktpleintje van een stil dorpje, waar sociale contacten en roddels even belangrijk zijn als de inwendige mens. Het eten is er ongecompliceerd maar smakelijk. Wijn uit een karafje erbij. Niets maar dan ook niets mis mee. Moeten we weer eens gaan doen, te lang geleden.
MEER INFO
Vriendschap
We zijn al ruim twee maanden op volle sterkte bezig en toch voelt het alsof het seizoen nu pas begint. In de afgelopen weken hebben we volop ons feestjaar gevierd. Over een maand word ik 60, afgelopen februari waren Jos en ik al 40 jaar een setje.
MEER INFO
de hemel
Allez hop, hij is binnen! De Travelers’ Choice Award. Eergisteren mailde Tripadvisor ons dat we weer tot de allerbeste chambres d’hôtes van Frankrijk behoren. Voor het tiende jaar op een rij nu. Het zal jullie waarschijnlijk een zorg zijn, maar ik verzeker je: hier in huize Bouquet wordt erg naar deze mail uitgekeken. Wij weten dat de uitslag rond deze tijd bekend wordt gemaakt, maar het is zo treurig met je gesteld als je te vaak je mailbox checkt. Dat weerhoudt mij er niet van om de F5 knop zowat het toetsenbord in te rammen.
MEER INFO
lekker kontje
Het is jullie wellicht ontgaan, maar het heuglijke feit is daar: de Franse baguette heeft een plek veroverd in de werelderfgoedlijst van Unesco. Niet dat onze nationale lieveling enige promotie nodig heeft. Er worden in Frankrijk maar liefst 6 miljard baguettes per jaar verkocht. De geur die uit zo’n pittoreske bakkerijtje komt dampen, is moeilijk te weerstaan. Voordat je het weet, loop je met een warme baguette onder de ene arm en een papieren zakje in de andere hand. Waarin al snel de eerste vetvlekken verklappen dat het hier om de enige, echte roombotercroissants gaat. Jaja, had je niet moeten doen, maar een mens moet wat, nietwaar?
MEER INFO
Wat maakt het uit?
“L’alcool n’est jamais la réponse, mais il permet d’oublier la question”. Alcohol is nooit het antwoord, maar het helpt je de vraag te vergeten. Tegeltjeswijsheid op z’n Frans. Oh zo herkenbaar.
Vroeger, in Nederland, was ik met enige regelmaat een (niet zo) gewillig slachtoffer van commerciële trainingen. Niet van die ego opbouwende waarin je toegesproken wordt als ‘tijger’ die ‘hét kan’. Gelukkig ook niet van die sessies waar een zelfbenoemde coach je leven een wonderbaarlijke draai gaat geven. Eén waarop hij zelf nog altijd aan het wachten is. Nee, gewoon, van die ouderwetse degelijke trainingen waar je echt wat aan hebt.
MEER INFO
You Only Live Once
Done it! Ik bereik a.s. zondag de gedenkwaardige leeftijd van 60 jaren. Vroeger vond ik iemand van 60 jaar een overtijd, afgeschreven gevalletje, maar ik voel me nog wonderwel goed. Toegegeven, de zwaartekracht heeft zijn sporen achtergelaten op bijna alles, behalve mijn haar en tandvlees. Die twee hebben de neiging zich juist op te trekken, maar voor de rest leef ik heerlijk onwetend in mijn eigen wereldje.
MEER INFO
zoveel terug
Gasten vragen vaak of het integreren met ‘die Fransen’ een beetje vlot verloopt. Nu zijn er bijna 68 miljoen Fransen dus verdomd als je er daar niet een paar leukerdjes tussen weet te vinden. En de lat lag niet al te hoog. Zeker in den beginne vonden we elke wijnboer verrukkelijk authentiek en had alles met een glas wijn in de hand, een baguette onder de arm en een baret op het hoofd een onweerstaanbare aantrekkingskracht op ons. Wij haalden ons hart op bij elk luikje dat al in geen eeuwigheid een kwast was tegengekomen. Vonden dat afgebladerde hout een lust voor het oog. Inmiddels begint het op allerlei plekken vreselijk te jeuken als ik denk aan onze ruim 80 luiken die elke jaar weer strak in de lak moeten worden gezet. Want voor je het weet, slaat het verval in alle hevigheid toe.
MEER INFO
lavendel
Je kan er niet omheen. En waarom zou je ook? Van medio juni tot eind juli is onze omgeving één groot purperen lavendelveld. Hét symbool van de Provence! Rijen dik en kilometers lang staan ze daar. In de brandende zon. Vinden ze heerlijk, het is hen niet snel te warm onder de voeten.
MEER INFO
Vive la France!
Zo dan, het is alweer 14 juli. Onze nationale feestdag en ook zo´n beetje de helft van ons seizoen. Dit jaar gaan we tot 7 november door. Zeggen we nu, want de ervaring leert ons dat we rap overstag gaan en ‘oui’ zeggen tegen elk wijn-, kook of jaarclubje dat in november nog heerlijk hier wil nazomeren. Wij zijn de beroerdsten niet en vieren vrolijk mee.
MEER INFO
de groene fee
Ze zeggen dat de ergste hitte voorlopig voorbij is. Het zal wel. Ik laat me niet meer foppen en gooi overal ladingen ijsklontjes in. Ongegeneerd, gewoon op het terras, zelfs in de Provençaalse rosé. Om een beetje met de mode mee te doen, is dat arme vocht abrupt en veel te snel gescheiden van zijn druivenvelletjes en daardoor bleekjes uitgevallen. Met een ijsklontje of twee is alle kleur verdwenen en lijkt het alsof ik een glas limonade achterover sla. Hele lekkere limonade waarvan de alcohol in deze hitte de uitwerking op mij niet mist. Terwijl ik toch al 14 jaar ervaring achter de huig heb zitten!
MEER INFO
Hop, de markt op!
Als welwillende chambres d’hotes eigenaar ben je al snel enig besef van tijd kwijt. Doorgaans heb ik geen idee of we ons nog doordeweeks of al in het weekend begeven. Maar op mijn ronde langs de ontbijttafeltjes zie ik het meteen: vandaag is er een markt in de buurt! De vrouw wiebelt onrustig op haar stoel. Dat getreuzel van manlief gaat allemaal af van de zuivere shoppingtijd. Dat kan nooit de bedoeling zijn.
MEER INFO
duct tape!
Als een ware Pythagoras heb ik mijn versie van a2+b2=c2 ontdekt: Hoe kleiner de Fransman, hoe groter de auto én hoe harder hij rijdt.
Ze hebben er niet zoveel mee. De auto is hier geen statussymbool. Verre van. Een deukje hier en krasje daar horen erbij. Soms hangen de bumpers en zijspiegeltjes met duct tape aan elkaar. Hele bouwsels rijden zo vrolijk over de Provençaalse wegen. Bij de (vele) rotondes helt de bolide gevaarlijk naar de rechterkant en bij een verkeersdrempel voel je het pijn doen. Soms denk ik dat La France in het geheim een zelfrijdende auto heeft gemaakt. Maar dan zie ik bij zo’n vlucht over een verkeersdrempel een- vaak kalend- hoofd nèt boven het stuur uitkomen. Het gevaarte wordt bestuurd door een klein fel Fransmannetje, waar een ware Max V in verscholen blijkt.
MEER INFO
Zomer in Seguret
Ik weet nog precies het moment dat ik besloot dat het genoeg was geweest. Ik zat in de auto in de dagelijkse file van Den Haag naar Utrecht. Een ellenlange vergadering achter de rug. Zo eentje waarvan je vooraf al weet dat er helemaal niets zinnigs uit gaat komen. Iedereen (mij niet uitgezonderd) zat verwoed op zijn eigen stokpaardje en de patstelling was van de eerste minuut duidelijk. Zucht. Het regende, de ruitenwissers vlogen van links naar rechts en ik bedacht daar en op dat moment: basta. Genoeg zo. Het is elders vast veel leuker. En warmer. Ik wil die pumps in de hoek gooien en met teenslippers door een fijn leven klepperen. De benen losjes in een korte broek in plaats van beklemd door panty’s.
MEER INFO
le Geant
Persoonlijk hebben wij er helemaal geen last van, maar le Mont Ventoux schijnt nogal te roepen. Al bij binnenkomst van de gasten pikken we De Klimmer eruit. Vaak een gespierde spijker, fris en fruitig uit de ogen kijkend en gehuld in een t shirt met daarop een vreselijke hoge col. Eentje van de buitencategorie, maar dat is bij mij al snel het geval. Met kuiten waarop je ‘een vlooi kapot kan nijpen’. Bruin gebrand tot net boven de knie, waar die fietsbroek met zeem begint. Niet de beste sport qua mode. Zelden dat je overvallen wordt door de flatterende outfit van de fietsende toerist. Maar dat mag de pret niet drukken, want man-o-man, wat hebben wij een respect voor die avontuurlijke zielen.
MEER INFO
wat een hitte
Ik ben laat. Normaliter ligt de blog op vrijdag al te popelen in de mailbox van de webbeheerder. Ik heb zelfs eventjes gedacht om maar eens een keertje over te slaan. Benieuwd of iemand dat getik van mij zou missen. Maar ja, stel je voor dat het aan iedereen voorbij gaat, zonder een rimpeltje, dat is dan ook weer zo pijnlijk. Dus allez, achter de pc. De Donald Duck valt ook elke donderdag op de mat. Wat zij kunnen, kan ik ook.
MEER INFO
Mistral
Hatsikidee, zo maar eventjes 20 graden lager. In een enkele dag. Daar moet je ook maar tegen kunnen. Lagen we eerst zo’n beetje aan het infuus onder de airco, worden we daarna uit onze verschoning geblazen door de Mistral. De wijnboeren zijn er blij mee. Na de stortregen blaast de Mistral het boeltje lekker droog en wordt voorkomen dat allerlei enge ziektes en schimmels de druiven de das omdoen. Zou wel erg sneu zijn, zo net voor de oogst.
MEER INFO
het lelijke eendje
Je kan in Frankrijk je lelijk eendje om laten bouwen tot een elektrische auto. Zo’n rétrofit kost een kleine 15.000 euro. Waarvan je dan 6.000 eurootjes terugkrijgt. Van de Franse overheid, want die is nooit vies van het betere subsidiewerk.
MEER INFO
Provençaalse dropjes
‘Heerlijke dropjes’! zo noemt een van onze vaste gasten de gerimpelde, zwarte olijven van Nyons. En hij heeft gelijk. Met de zachte smaak en het stevige vruchtvlees is het net een heerlijke snoepje. Het heeft een vlezige consistentie, zodat je tenminste iets hebt om op te kauwen. Wij hebben het hier over de enige echte, ‘de zwarte parel’. De Tanche, de sterkste olijfsoort en meteen ook de eerste die zowaar een heuse AOP heeft.
MEER INFO
Vendange!
Wij worden al vrolijk bij de voortekenen. Bij de bakker wordt in het Spaans besteld, in de wijngaarden wordt er intens gestaard naar de suikermeter én de vaste bemanning van het café heeft plaatsgemaakt voor bruingebrande, jonge kerels. De plukkers zijn er weer. Het is tijd voor de wijnoogst, ´La vendange’. De bedrijvigheid en spanning hangen in de lucht. Zeker als er regen voorspeld wordt, moeten er keuzes gemaakt worden. Wacht de ene op droogte en vooral wind, de andere jaagt iedereen midden in de nacht uit de veren om de boel zo snel mogelijk binnen te halen.
MEER INFO
la Pétanque!
Ik mag het vast niet hardop zeggen, maar toch: die opwarming van de aarde heeft ook zo zijn voordelen. Het is eind september, 30 graden en heerlijk zonnig. De table d’hôtes kunnen prima buiten aan de lange tafel. Gelukkig maar, want we kunnen met geen mogelijkheid 17 gasten binnen herbergen. Alles ziet er beter uit als de zon schijnt, zong André al en hij heeft gelijk. Het fijne weer houdt voorlopig stand. Dat komt goed uit want we maken ons op voor een week vol wijnactiviteiten. High Wine, wijnproeverijen, wandelingen door de wijngaarden, rondleiding door ons prachtige Seguret, Provençaalse tapasbuffet en picknick tussen de wijnranken. Je zou er spontaan dorst van krijgen. De wijnoogst is grotendeels binnen en de wijnboeren komen een beetje op adem. Wij gaan nog tot de tweede week van november volle vaart vooruit. Met alle soorten van genoegen. Ons hoor je niet klagen.
MEER INFO
extra genieten!
Merde, net voor de finishlijn van dit seizoen ben ik toch gepakt. Door het COVID virus dan wel te verstaan. Sta ik ineens weer ‘als toen’ met handschoentjes en mondmasker schoon te maken. De gasten keken me argwanend aan en hielden afstand. Laat die baguette voor het ontbijt maar zitten. Dat soort werk. Ik werd terug geslingerd naar 2020.
MEER INFO
Winterslaap
Het seizoen loopt op zijn einde. Nog enkele dagen en dan vertrekken de laatste gasten. Wat hebben wij weer veel lol gehad. Met maar liefst 5 feestweken waarin wij met vaste gasten allerlei leuke nieuwe activiteiten hebben ondernomen. Van schilderworkshops tot culinaire rondleidingen, van puzzeltochten tot in tuk tuks de stad Arles verkennen. We hebben volop genoten, maar kijken stiekem toch ook uit naar wat rust nu. Geen ontbijtjes en table d’hotes, even rustig aan.
MEER INFO
